“…Fiziksel evrende ne sevgi var ne de adalet. Zalimlik de
yok. Dört yüz milyar galaksiyi ve her birindeki dört yüz milyar yıldızı kimse
yönetmiyor. Kimse her gün Güneş’i ve Ay’ı yeniden doğurmuyor, gökyüzünde
görünmez olduklarında bile. Neden ve ne için olduğunu bilmeden buraya
yerleştirilmiş olan bizler, her şeyi icat etmek zorunda kaldık. Tanrıyı da icat
ettik, ama Tanrı kafalarımızdan dışarı çıkmadı, içeride kaldı, kimi kez yaşam
etmeni olarak ama neredeyse her zaman ölüm vasıtası olarak. “İcat ettiğimiz
saban burada” diyebiliriz, “sabanı icat eden adamı icat eden Tanrı burada”
diyemeyiz. Bu tanrıyı kafalarımızdan silip atamayız, ateistler bile bunu
yapamaz. Ama en azından, bunu tartışalım. Tanrı adına öldürmek Tanrı’yı katil
yapmaktır, demek bir yere götürmüyor. Tanrı adına öldürenler için Tanrı
yalnızca bağışlayan bir hakim değil, onların kafalarının içinde önce adam
yakmalar için kötülükleri toplamış olan, şimdi de bombayı hazırlayıp koyan
güçlü Baba. Bu icadı tartışalım, bu sorunu çözelim, en azından var olduğunu
kabul edelim. Hepimiz çıldırmadan önce. Gerçi kim bilir? Belki de birbirimizi
öldürmeye son vermenin yolu budur.”
Jose Saramago, Defterler syf 69
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder