SORGU

“Manuel, 1974 yılının yazı ve sonbahar aylarını Ulusal Stadyum’da ve daha başka gözaltı merkezlerinde geçirmiş, buralarda o kadar çok sorgulanmış ki artık kimse hesabını tutmuyormuş. İtiraflar, hiçbir anlama gelmiyormuş ve sonunda bir tek fareleri ilgilendiren kanlı arşivlerin içinde yitip gidiyormuş. Pek çok başka mahpus gibi o da cellatlarının neyi duymak istediğini hiçbir zaman öğrenememiş ve sonunda bunun önemli olmadığını da anlamış, çünkü onlar kendileri de bilmiyorlarmış neyi aradıklarını. Bunlar soruşturma değil, bir baskı rejimi kurmak ve halkın içindeki en küçük direniş belirtisini kökünden yok etmek için uygulanan cezalarmış. İleri sürdükleri bahaneyse, sözde, Allende hükümetinin halka vermiş olduğu silahların nerede depo edildiğini öğrenmekmiş, ama aylar sonra hiçbir şey bulunamamış ve o hayal ürünü silah depolarına artık hiç kimse inanmaz olmuş. Kışlalarındaki buz gibi soğuk düzeni uygulamak için en etkili ilaç olan korku karşısında insanlar felce uğramışlar. Ülkeyi tümden uyuşturmak için uzun vadeli bir planmış bu.”

(İsabel Allende, Maya’nın Günlüğü syf 388)