“…kadın üzerinde eskiden beri uygulanan şiddet, hapishaneye
dönüşen ortak yaşam alanında (buna yuva demeyi reddetmek gerekiyor) gündelik
aşağılama için, gündelik dayaklar için, hakimiyet aracı olarak psikolojik zulüm
için fazlasıyla yer buluyor. Buna kadınların sorunu deniyor ve bu doğru değil.
Sorun erkeklerin, erkeklerin egoizminin, erkeklerin hastalıklı mülkiyet
duygusunun, erkeklerin küçüklüğünün, onu fiziksel olarak, daha zayıf olan ve
psikolojik direnç yeteneği sistematik olarak azalıp duran bir varlığa karşı güç
kullanmaya zorlayan o sefil korkaklığın…”
(Jose Saramago, Defterler, syf 286-287)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder